Vandaag…
Zou mijn moeder 85 jaar oud zijn geworden
Zou ik bij haar op bezoek zijn gegaan
Taartje eten.. kopje koffie erbij, met opgeklopte melk
Allebei onze mooiste kleren aan
We houden elkaar vast
Ik, bijna 60 en tamelijk wijs…
Jij, de allerwijste
Ik vraag jou vele vragen, en vooral
Mam, hoe voelt dat nu? Zo oud worden?
Ze zou zuchten..
Gewoon doorgaan met ademen kind…
Op een dag zullen we allemaal iets krijgen
Waar we aan dood kunnen gaan
Eens houdt het leven op

We wandelen wat door de tuin
En zullen stilstaan bij de rozen
“Zou het een verschil maken mam,
Wanneer je zelf kunt bepalen wanneer je dood wil?”
“Dat je niet hoeft te wachten tot het zover is?”
Bedoel ik…
“Te wachten tot je zieker wordt, verder veroudert, verzwakt,
Hulpbehoevend wordt, de leuke dingen niet meer ziet,
Nergens van geniet?”
Je zou zeggen: “Dat lijkt me wel mooi, maar dat zou ik nooit durven”
“Hoe zou het met je vader en met jullie moeten dan?”

Intussen zitten we weer in jullie tweezitsbank.
Jij met een glaasje Bailey’s in je hand
Ik met een glas rode wijn
We staren een beetje naar het bloemstukje op het tafeltje
En zeggen even niets

Wat zou je van deze gedenkwaardige verjaardag genoten hebben
Ook de dag erna
Maar weldra zou je je weer in gelatenheid terugtrekken
Om door te gaan met ouder worden
Met al je angsten om erg ziek te worden, of denken al erg ziek te zijn
Maar nog niet ontdekt
Je wantrouwen jegens de artsen zal verder toenemen
Je zorgen om ons ook
De terreuracties zouden jouw ouderdom ernstig beïnvloeden
Je was overal bang voor
Zou dan echt wel stoppen met autorijden,
Maar ook met fietsen. Je hekelde het verkeer
Zelfs vliegen en vliegvelden deerden jou niet meer

Gelukkig inderdaad, je hoeft het allemaal niet meer mee te maken
Maar toch, ik had je graag nog bij me gehad
Dan nam ik je mee naar de stad, naar het theater of een concert
Kookte ik thuis wat lekkers voor jou
Maakte ik dit keer voor jou eens die heerlijke snert
Maar toch, helaas het is voorbij
Ruim tien jaar geleden stierf je niet geheel onverwachts
Voor ons allemaal een grote schok
Je angsten bleken dus gegrond
Je leek zo gezond van buiten
Maar van binnen was je het niet…
Al met al duurde de verdere aftakeling twee jaar
Soms had je een stukje verlenging
Weer een nieuwere behandeling

Wat ik je nog meer zou willen vragen?
Hoe kon jij deze ziekte die kanker heet dragen?
Toe help me even van daarboven
Ik heb je nodig…
Wat ging er al die tijd door je heen?
Kan je mij tips geven?
Hoe kon jij met kanker nog een tijdje doorleven?
En met de angst?
Waar kon je die verstoppen? Hoe dealde je ermee?
Erover praten deed je amper
Dat vond je vast te eng
Ik hoorde alleen de klachten en de ongemakken
Wanneer ik bij jou kwam
Stond zoals altijd de koffie klaar
Altijd met wat lekkers erbij
“of wil je liever een boterham?”
“of een sneetje krentenbrood met kaas?”
Toe maar mam!
Ja, en ook een beker karnemelk erbij!
Allemaal goed. Ik voel me even kind.

Kanker zat ver weggestopt
In het keukenkastje of in je naaidoos
Mam! Was je nooit boos op die tumor in je alvleesklier?
Riep jij nooit van KUT, ik heb kanker…!
Waarom leek je zo bedeesd en onbevreesd?
Of … wou je graag dood…? Toen al?
Amper 74 jaar.
Je had geen keus, ik weet het
Maar toch…
Ik verbaasde me over je stille kracht
En het nog stillere lijden
Knap gedaan!!

Mam, ik mis je. Enorm.
Vandaag vooral, de dag dat je 85 jaar zou zijn geworden
Zou ik met jou praten over gezond oud willen worden
Over het hebben van klein- en achterkleinkinderen
We zouden fotootjes bekijken
Trots zijn op wat we hebben
We zouden de tuin inlopen jij en ik
En bij de rozen fluisteren over mijn borstkanker
Je zou mij geruststellen
“Het is maar een kleine tumor geweest”
“Hij is eruit, beetje positief blijven nu. Blijf flink!”
“Ben je mal, er zijn toch geen uitzaaiingen, doe wat de artsen zeggen”
“Ach die bestralingen, die stellen niks voor. En die malle strepen over je borsten
Die gaan vanzelf weg”
“Maak van elk bezoek voor je bestraling een soort feestje! Je bent er nog.”
Ja mam, het kan altijd nog erger. Ja!
“Echt, het is een kwestie van de keren aftellen.
Vrijdag begint het aftellen bij 16, daarna maandag de 15e keer, dinsdag de 14e …
Je kunt een tijdje niet zwemmen of in bad. Je huid wordt gevoelig
Doet misschien soms zeer
Even wat kalmer aan doen, ook met de zon”
Goed mam, ik zal aan je denken.

En mama, wacht nog even…!
Wat met die hormoontherapie?
5 jaar lang tabletten slikken, dag in dag uit
Weet je dat ik destijds best veel moeite had met die anticonceptiepil?
Vergat ze vaak en weet je, het is toch allemaal troep?
Jij had toch ook de balen van hormonen?
Nu zeggen ze dat deze pillen anti-hormonen bevatten
Ze voorkomen de groei van nieuwe tumoren
Jakkes – dus ze kunnen er toch nog zijn – misschien?
Hè, akelig, maar beter dan niks doen. Het zijn eigenlijk wonderpillen
Maar garantie op een lang leven krijg ik niet
Mam maak je maar geen zorgen daar
Ik maak nu korte metten met deze sluipmoordenaars
Ga ze echt trouw slikken, dag in dag uit
Wil minstens 74 jaar worden, net als jij.

O ja, en dan kan ook de chemo nog komen
Is allemaal nog in onderzoek
Wat een spanning! Het is nogal wat; allemaal gif toch?
Hoe leefde jij met die kuren? Wat voelde jij?
Je hield zelfs je haar nog. Wat fijn!
Zou dat bij mij ook zo zijn?
Gelukkig is het bij mij allemaal preventief
Moet er niet aan denken dat die kutkanker op ee n dag terugkeert
Dat de arts dan zegt: “Mevrouw het is nu palliatief”
Terminaal, o wat vreselijk
Wat zou ik dan doen?
Spring ik voor de trein, of in het kanaal?
Neem ik de pil van Drion, O wat een hel
Dat durf ik dan echt niet
Maar o wee, weer het proces in van hoop en vrees?
Zoals jij hebt gedaan, mijn dappere moeder
Wat kan ik je hierom zo bewonderen!

Je bent uiteindelijk rustig ingeslapen, zonder pijn
Je wilde mij nog wat zeggen
Maar mijn telefoon lag net niet in de buurt
Toen ik jou terugbelde lag je al in diepe slaap. Comatisch al
Enkele uren later hield je op met ademen
Zo wil ik het ook, als het zover is
Laat me maar slapen in morfineroes
Stop met vocht geven en beademen

Ik leg mijn pen neer
Mams het was toch een bijzondere verjaardag
Ik heb je lievelingsgebakje gekocht en opgesnoept
Heb stilgestaan bij alle rozen die ik onderweg tegenkwam
Rust zacht lieve mama en knipoog vanavond nog even naar me
Als ik naar je foto kijk,
Voordat ik tevreden ga slapen

x